2020: Een jaar om nooit te vergeten
By Published On: December 31, 2020Categories: Blog7.2 min read

2020: Een jaar om nooit te vergeten

Ja je leest het goed. 2020, een jaar om nooit te vergeten. Voor velen is het een jaar om snel te vergeten, voor mij is het een jaar die mij voor altijd bij zal blijven. Zowel om de goede dingen als minder goede (of nouja, slechte dingen) van dit jaar.

Het jaar begon zakelijk echt fantastisch. De omzet voor Liz Events en Escape Room Schagen groeide enorm, meer dan verdubbeld t.o.v. 2019. Dit zou mijn jaar worden. Het jaar waarin al het harde werken en het nemen van risico’s zou worden beloond. Helaas bleek in maart wat dat betreft niets minder waar.

Het bordje omdraaien

Ja ik kan er echt niet omheen. Covid-19 werd de boosdoener in mijn jaar. Wat was ik er zuur van dat we in maart het bordje op het bedrijf van open naar gesloten moesten draaien, vanwege de maatregelen. Na twee weken er flink doorheen te hebben gezeten, financieel van alles op een rijtje te hebben gezet, was het mij duidelijk. Er moest iets gebeuren. Het bordje moest en zou niet voor altijd op gesloten blijven staan.

Ons eigen (figuurlijke) beademingsapparaat

Mijn bedrijf moest blijven bestaan. En naast die van mij die van nog zoveel andere ondernemers in Nederland, of eigenlijk in de hele wereld. Nu moest mijn creatieve brein aan het werk. En thank god, dat ging ie. Op 1 april 2020, ja het is geen grap, appte ik Jessica van Breakout Room Den Bosch met mijn idee. Wil je meedoen? En wie vragen we nog meer. Die week hebben we wat afgebeld en onze medecompagnons gevonden in Team Trapped uit Venlo. We hebben onze ballen uit de broek gewerkt en niet veel later was daar de lancering van Unsolved Mystery. Toen hoopte we hiermee de benarde maanden door te komen, niet wetende wat ons nog te wachten stond.

Kort gezegd liep het verhaal zo. We werden opgepikt door RTL Z, vervolgens stonden we op de homepage van RTL Nieuws, waarna we in de uitzending kwamen bij Q Music. We kwamen in de plaatselijke kranten en in september in De Telegraaf als starter van de maand. (ja inmiddels hadden we bedacht dat het handiger was om Unsolved Mystery als apart bedrijf verder te laten gaan). Het ene bedrijf na het andere kwam vragen of wij een alternatief voor hun bedrijfsuitje konden regelen. Ons antwoord was altijd hetzelfde: ja natuurlijk kunnen wij dat. In de tussentijd bouwden we aan nieuwe verhalen. We hebben nu drie online escape rooms ontwikkelt en er liggen al meer ideeën op de plank. December was een knotsgekke maand. Van voor wist ik echt niet meer dat ik van achter leefde. De kinderen miste mij (auww… dat doet je moederhart pijn). Maar het is het waard geweest. We hebben van Unsolved Mystery ons eigen beademingsapparaat gemaakt (figuurlijk dan). We zijn er nog. Een ongekend succes, wat op de dag van de grap begon, is totaal geen grap gebleken (Gelukkig).

Het bordje weer omdraaien

Natuurlijk bestond het jaar niet alleen uit Unsolved Mystery. Gelukkig mochten we in juni ons bordje weer omdraaien naar geopend. Het liep totaal geen storm. Oh wat kneep ik ‘m. Maar in juli kwam de ommekeer. (bijna) Heel Nederland ging in Nederland op vakantie of bleef thuis. Onze redding. Nog nooit heb ik zo’n drukke zomer gehad. Op de slecht weer dagen bleef de telefoon ‘s ochtends maar gaan. We hadden dagen bijna zo druk als een “normale” kerstdag. Fantastisch. Hier konden we mee vooruit. Het geloof bij mij kwam terug, mensen willen nog real life escape rooms spelen, even ontsnappen uit de dagelijkse werkelijkheid. Gelukkig….

De zomer was fantastisch. Maar eerlijk, daarna klapte het in. Bedrijven mochten geen bezoek aan ons brengen en regels werden strenger en strenger. In november ging het bordje weer even naar gesloten, om vervolgens weer op open te mogen staan. Maar nu staat het weer op gesloten. Voor hoe lang? Ik weet het niet. Gelukkig heb ik door de drukte bij UM (zo noemen we Unsolved Mystery onder elkaar) niet veel tijd om er echt bij stil te staan. Want eerlijk, het is om verdrietig van te worden.

Omdenken

Ik ben dit jaar een ster geworden in omdenken. Niet te lang stilstaan bij het negatieve, maar proberen overal het beste van te maken. Zo ook nu. In 5 jaar tijd ben ik nooit een hele kerst thuis geweest. Ik moest altijd werken. En nu… ik was thuis. Heb heel veel spelletjes gespeeld, films gekeken en geknuffeld, heel veel geknuffeld…. met mijn mannen (helaas mag de rest nog niet). Heerlijk om weer zo’n kerst te mogen beleven. Een groot voordeel van de lockdown.

Als je mij echt zou kennen…

Ken je deze zin, als je mij echt zou kennen… nou dan zou je weten dat ik elke dag pijn heb. Mama heb een zeer lijf, zoals Roel (2 jaar) dat zou zeggen. Al sinds ik 18 ben heb ik last van mijn benen, eigenlijk daarvoor ook al regelmatig last van mijn rug. Elk jaar komen er wel weer nieuwe klachten bij. Ze komen en gaan, ze horen bij mij. Hoe irritant ook. De laatste jaren worden de klachten wel steeds erger. Aan mijn benen ben ik twee keer geopereerd. Er wordt dan gezegd dat je er mee moet leren leven en dat ook kan komen door stress. Maar de laatste twee weken van maart en heel april, toen mijn stress level door de sluiting enorm hoog was, heb ik nagenoeg geen last gehad. Iets in mij zei, er moet toch echt wat zijn. In juni toen ik fysiek veel van mezelf vroeg, werd de pijn weer erger, tot ik amper meer rechtop kon zitten. Het werd tijd om toch weer naar de huisarts te gaan, en warempel luisterde de huisarts naar mijn verhaal. Na meerdere gesprekken kwam eruit dat ik naar alle waarschijnlijkheid fibromyalgie, ofwel weke delen reuma heb. Ik ben erover gaan lezen en ik herken mijn klachten op zoveel punten.

Aan de ene kant een opluchting, maar aan de andere kant ook een klap. Dit gaat niet meer over en ik moet ermee leren leven. Toch heeft een beestje een naam, wat na al die jaren wel prettig is. Ik kan het (proberen) uit te leggen aan mensen, maar beter nog, ik durf er zelf meer aan toe te geven. Ik luister beter (niet altijd) naar mijn lichaam. Zo ben ik van de zomer gaan klimmen in een klimpark met Guus. Ik wist dat ik er de dagen daarna last van zou hebben, maar het plezier wat we samen hebben gehad was het mij dubbel en dwars waard. Voor nu werkt het voor mij om op tijd naar mijn lichaam te luisteren, rust te pakken en keuzes te maken. Soms ga ik te lang door en zit ik daarna met veel pijn. Maar ik weet nu waar het vandaan komt en dat het een reden heeft.

Eigenlijk moet ik nog weer terug naar de huisarts en mij laten doorverwijzen. Maar dat komt wel als het in de zorg weer wat rustiger is. Voor nu redden wij het hier thuis wel.

Een jaar om nooit te vergeten

Daar is de zin win. Hier boven staan veel dingen die niet heel fijn zijn en je zou kunnen omschrijven als een jaar om snel te vergeten. Maar hé, ik sta er nog, het bedrijf bestaat nog, ik heb er een nieuw bedrijf bij, vriendschappen bij, we hebben ons huis nog en ik weet wat er met mij aan de hand is. En ik ben weer des te meer gaan waarderen wat ik heb. We wilden graag verhuizen, maar dat zit er even niet in. Dus nu gaan we beetje bij beetje ons eigen huis aanpakken, zodat we ook daar weer meer van gaan houden. Ik ben trots op mijn drie mannen. Ruud steunt mij in alles en die twee kleine mannen knuffelen mij elke dag. Voor mij is dat (hoe cliché ook) het allerbelangrijkste. We hebben het toch maar mooi geflikt.

2021!

En wat 2021 gaat brengen. Ik weet het niet. We gaan er met veel onzekerheid in. Maar dat het weer mooie nieuwe dingen gaat brengen is voor mij zo klaar als een klontje, daar zorg ik zelf wel voor! Wat mij betreft wordt het woord van het jaar in 2021 knuffelen! Want wat heb ik dat gemist en wat wil ik dat weer graag doen met iedereen die mij zo lief is. Dus daar gaan we voor.

Ik wens iedereen een hele fijne jaarwisseling en een gelukkig en knuffelbaar 2021!

Lisanne